زیانهای چشم چرانی :

نور چشم را از بین می برد ،منجربه فسادوتباهی شخص می شود، قلب را سیاه می کند ،لذت وحلاوت عبادت را از بین می برد ،حافظه راکم وضعیف می گرداند واگر این چشم چشم چرانی هم چنان ادامه پیدا کند در فکروذهن طرف تاثیر می گذارد وباعث سستی وکسالت او در کارها می شود ومانع ترقی وپیشرفت اومی شود.

اگر کسی به این بیماری مهلک آلوده گردد توفیق عبادت ازوی سلب می شود. شیخ الحدیث مولانا محمدزکریا در کتاب زندگی نامه ی خود فرموده است :چشم چرانی یک بیماری مهلک است من این را در مورد افرادزیادی از دوستان مشاهده کرده ام زیرا در ابتدای ذکربسیار شوق وعلاقه نشان داده اند ودرعبادت هااحساس لذت نموده اند اما زمانی که به این بیماری دچار شده اند همه این لذت ها به سستی گرایید ودر آخر عبادت ها را نیز ترک کرده اند

زیانهای جسمی:

چشم چرانی موجب ایجاد نوسانهای بسیاری درمجاری ادرارمی شود، ادرارمذی همواره به صورت قطرات بدون اختیار خارج می شود ودرامر وضو مشکلاتی به وجود می آید . کسانی که به چشم چرانی عادت کرده اند به بیماری های زیادی دچار می شوند ودر اثرخیالات سوء به سستی کمر نیز دچار می شوند.

زیانهای روانی:

اگر کسی به چشم چرانی عادت کند،این عمل بر روی اعصاب او اثر می گذارد وروح و روان او را مختل می کند،دانشمندان به این مسئله پی برده اند که اکثر روانی ها ودیوانگان در تیمارستان ها بر اثر چشم چرانی وعشق بازی است که به این حال گرفتار شده اند